yine mesai saatleri içerisinde bloguma yazıyorum ancak bundan memnun değilim.bendeki gariplik değil mi aslında.kolay bir işim var,herkes tanıdık ama ben manyak gibi işe yaramıyorum diye işten çıkmayı düşünüyorum.aa evet işten çıkmayı düşünüyorum.bana da sürpriz oldu aslında.ama olacağı bu,babamın ne iş yapıyorki demesiyle daha da bir sarsıldım.tamam sekreterim dedim ama bundan gocunmadığımı da herkes biliyor-ki gocunmuyorum katiyen- ne güzel muhabbetimi de ediyorum.falan filan vs. işte velhasıl kelam olay şu;benim burda olduğum için aksayacağını düşündüğüm bişe yok.yani benim burda olmam biraz da sevabına sanki.onun düşüncesi benim canımı sıkıyor,ne yapacağımı bilemiyorum daha da salaklaşıyorum.bu işten çıkma fikrini biraz daha düşünmem gerek.ama bilemiyorum,sonuçta akraba herkes!neyi hangi şekilde yapacağım çok önemli ama aslında benim içimden hiç bişey yapmak da gelmiyor...